آسیب‌شناسی درس‌نامه‌های ادبیات معاصرِ منظوم

پس از پذیرش شعر نیما و جریان نوگرایی در ادبیات، حضور ادبیات معاصر به عنوان یکی از دروس رشتۀ زبان و ادبیات فارسی نیز ضرورت یافت؛ این ضرورت به نوبۀ خود سبب تالیف درس­نامه­های متعددی چون بررسی ادبیات امروز ایران محمد استعلامی، جویبار لحظه­ها محمد جعفریاحقی، چشم انداز معاصر ایران سید مهدی زرقانی و ... گردید.علی­رغم تعداد قابل توجه این درس­نامه­ها، هنور تا تدوین درس­نامه­ای که بتواند تصویر کاملی از ادبیات معاصر به دانشجویان ارائه دهد، فاصلۀ زیادی وجود دارد؛ به نظر نویسندۀ مقاله حاضر برای رسیدن به چنین درس­نامه­ای باید برخی از کاستی­های درس­نامه­های ادبیات معاصر را مرتفع ساخت. اصلی­ترین ضعف/کاستی­های درس­نامه­های ادبیات معاصر ـ البته آن دسته از ضعف/کاستی­هایی که تقریباً در تمامی این درس­نامه­ها دیده می­شوندـ عبارتند از: تقلیل «معاصر بودن» به مفهومی زمانی، رویکرد نابسندۀ پژوهشی، بی توجهی و عدم مراجعه به اسناد دست اول در تالیف درس­نامه­های ادبیات معاصر، ابهام در جریان­شناسی­ها.